Het werk van Joep Nicolas is expressief, expressionistisch en kleurrijk. Iets dat bij de nieuwe grote kerk van Boosten zeer goed past.[i]
Middenraam priesterkoor van Joep Nicolas uit 1923 (Foto: Jo van Duin)
Joep Nicolas (Roermond 6 oktober 1897 - Steyl 25 juli 1972) toen nog onbekend kwam uit een familie van kunstenaars in Limburg. Het vak van glazenier leert hij in het Atelier F. Nicolas & Zonen in Roermond, dat in 1855 is opgericht door Frans Nicolas, zijn grootvader. Hier begint hij in 1920 mee te werken, maar zijn hart gaat in eerste instantie nog niet uit naar de kunst. Hij volgt een opleiding filosofie en kunstgeschiedenis in het Zwitserse Fribourg en later een rechtenopleiding in Amsterdam, maar maakt geen van deze studies af.[ii] In Amsterdam gaat hij vervolgens een opleiding volgen aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten en kiest hij uiteindelijk toch voor het kunstenaarschap. Zijn eerste opdracht in 1922-23 zijn wandschilderingen in een crypte, een opalineversiering voor het altaar en gebrandschilderde glas-in-loodramen in de Dionysiuskerk te Asselt.[iii]
Joep Nicolas is in 1923 noch bekend noch beroemd. Dat gebeurt pas in 1925 als hij een belangrijke prijs wint met zijn Sint-Maartensvenster op de “Exposition Internationale des Arts décoratifs et industriels modernes” in Parijs. Daarna stromen de opdrachten binnen voor religieuze glas-in-loodramen en ramen in openbare gebouwen. Hij maakt tientallen kerkramen, ramen voor de stadhuizen van Breda, Hilversum en Tilburg, ramen voor de hoofdkantoren van grote ondernemingen zoals Philips, Amstelbrouwerije]n, Unilever en het Catharinaziekenhuis in Nijmegen.[iv]
Joep Nicolas, Charles Eyck en Henri Jonas zijn de voortrekkers van de “Limburgse School” waarbij het katholiek gedachtegoed wordt uitgedragen en de neiging is om Limburg en de Limburgse geschiedenis op een romantische wijze te verheerlijken.2
Joep Nicolas, zelfportret, 1937
In 1939 ontvlucht hij Nederland en gaat met zijn vrouw Suzanne Nys naar de Verenigde Staten en woont en werkt daar de komende 19 jaren.
Terug in Nederland werkt hij tussen 1959 en 1964 aan zijn opus magnum, de 24 ramen van de Oude Kerk in Delft. In 1966 ontwerpt hij zijn laatste ramen en wel voor de Utrechtse St. Catharinakerk. Eind juli 1972 sterft hij thuis aan een hartaanval en wordt hij conform zijn wens aan de voet van de basiliek van St. Odiliënberg begraven.
[i] “Joep Nicolas”, Wikipedia, de vrije encyclopedie. Versie 26 mrt 2022.
[ii] “Joep Nicolas en de gebrandschilderde ramen in de Statenzaal van het voormalige Provinciehuis te Maastricht”, Sociaal Historisch Centrum voor Limburg, Dr. Annemieke Klijn en Judith van Puyvelde. https://www.shclimburg.nl/over-shcl/nieuws/joep-nicolas-en-de-gebrandschilderde-ramen-de-statenzaal-van-het-voormalige. Versie 19 december 2022.
[iii] “Joep Nicolas. Schilder en glazenier”, L1, Gezichten van Limburg. https://l1.nl/gezichten-van-limburg-joep-nicolas-143294/. Versie 23 december 2022.
[iv] “Nicolas, Josephus Antonius Hubertus Franciscus”, Huygens Instituut, Jaak Slangen. https://resources.huygens.knaw.nl/bwn1880-2000/lemmata/bwn6/nicolas. Versie 23 december 2022.
